Boilerplate clauses, czyli standardowe klauzule umowne.

Pojawiają się w większości umów i zazwyczaj brzmią we wszystkich z nich dokładnie tak samo. Pojawiają się na końcu umowy i umieszczane są po operative provisions, czyli po wszystkich najważniejszych postanowieniach umowy. Przykładami takich klauzul są:

Entire agreement – dosłownie całość umowy. Klauzula ta zostanie omówiona w moim kolejnym wpisie;

Severability – klauzula salwatoryjna, która również będzie szczegółowo opisana w kolejnym wpisie;

Force majeure – siła wyższa;

Assignment – zazwyczaj klauzula ta zawiera informacje dotyczące przeniesienia własności;

Counterparts – informacja dotycząca ilości egzemplarzy danej umowy oraz stron, które je otrzymują. W przypadku umów sporządzonych w więcej niż jednym języku może tam znaleźć się informacja dotycząca tego, która wersja językowa jest wiążąca w przypadku ewentualnych rozbieżności;

Governing law and jurisdiction – tutaj znajdziemy informacje jakie prawo jest wiążące dla danej umowy oraz o obowiązującej jurysdykcji;

Arbitration – informacje dotyczące rozwiązywania ewentualnych sporów;

Notices – standardowo w tej klauzuli umieszczane są adresy czy inne dane kontaktowe osób, które powinny być informowane o wszelkich kwestiach związanych z umową;

Amendments – informacje dotyczące zmian umowy, tego w jaki sposób muszą być dokonywane, aby były ważne i wiążące dla stron umowy;

Term and termination – okres trwania umowy oraz informacja w jaki sposób może ona zostać rozwiązana.

Skąd nazwa boilerplate clauses? Ma ona związek z tym, że ich treść jest najczęściej niezmienna, tak jak litery na metalowych płytkach. Istnieją dwie teorie dotyczące pochodzenia tej nazwy. Pierwsza z nich głosi, że nazwa ta ma związek z metalowymi płytkami, które były mocowane do bojlerów oraz kotłów do podgrzewania wody. Na takich płytkach znajdowały się informacje dotyczące producenta oraz inne szczegóły. Dlatego nietrudno sobie wyobrazić, że bardzo ciężko jest zmienić napisy wykonane w taki sposób.

Druga teoria mówi o związku tej nazwy z płytkami wykorzystywanymi w drukarniach. Miały one zastosowanie na przykład w druku gazet czy innych tekstów, które były powielane na masową skalę. Kolejny raz, więc nie jest trudno sobie wyobrazić, że raz stworzona płytka z tekstem nie mogła już być edytowana. Podobnie jak treść standardowych klauzul umownych.

W swoim kolejnym wpisie opowiem więcej na temat dwóch wybranych boilerplate clauses. Zachęcam do lektury.